แม่บอกเสมอว่า ยังมีคนที่ลำบากกว่าเรา
แม่บอกเสมอว่า ให้พอใจในสิ่งที่ตนมีและทำมันให้ดีขึ้น
แม่บอกเสมอ ถ้าเจอคนไม่ดีแล้วเขาไม่มีค่าสำหรับเราก็แค่เดินหนี
แม่บอกเสมอ หากมีคนพูดให้เจ็บชำ้ก็แค่ลมปากพัดมาแล้วพัดไป
แต่
.
แม่ลืมบอกอีกอย่าง
ว่า
.
การใช้ชีวิตคนเดียวในเมืองใหญ่ ต้องใช้ชีวิตทรมานแบบนี้
" ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย "
ฉันจะต้องหลุดพ้น!
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเผื่อความบันเทิงและอรรถรสของนักอยากเขียนคนนี้ เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นตามจิน ตะ นา การ ของนักอยากเขียน
ผิดพลาดประการใด ว่ากล่าวตักเตือนที่กล่องแสดงความคิดเห็น อย่า เอา ไป ว่า ที่อื่น เพราะเราจะไม่เห็น แฮร่! ชอบไม่ชอบก็แสดงความคิดเห็นเต็มที่นะคะ
เราก็จะเขียนสุดความสามารถ
ขอบคุณที่กรุณาเข้ามาอ่าน หรือบังเอิญกดผิด
ขอบคุณมากจริงๆค่ะจากนักอยากเขียน
มีความสุขกับตัวหนังสือนะคะ :)
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น